KEHRİBAR
Asya, Afrika ve Avrupa’da kullanılan ilk taştır. Antik Roma’da ilaç olarak kullanıldı. Calistratus ünlü hekim kehribarın deliliği önlediğini kaydediyordu. Bal ile kullanıldığı takdirde boğaz, kulak ve göz hastalıklarını, su ile karıştırıldığında ise mide hastalıklarını tedavi ettiğini belirtiyordu. Romalı köylü kadınlar bezelerin şişmesi ve boğaz ağrısına karşı takı olarak kullanmışlardı. İranlı İbn-i Sina pek çok hastalık için kehribarı çare olarak gösterdi. Asya " sarı şurup” adını verdikleri iksiri sakinleştirici olarak kullandı. Ortaçağda kehribar boncuklar kullanıldı. Sarı yağ, sarı balsam, sarı özü simyacı tariflerinin kayıtları mevcuttur. Dünya savaşı zamanında Litvanya ve Rusya’da dadılar bebeklerde kullandı. İkinci Dünya Savaşında Almanya’da diş çıkaran bebeklerde kullanıldı. Bilim adamlarının da ilgisini çeken araştırmalara konu olmuş bir taştır.
- Deri hastalıklarını tedavi eder.
- Kolye olarak kullanıldığında astım ve alerjik solunum rahatsızlıklarını tedavi eder.
- Sakinleştirici ve yatıştırıcı enerjisi vardır.
- Düşünce berraklığı sağlar.
- Zor durumda tarafsız ve gerçekçi kalmayı sağlar.
- Elektromanyetik alanlara karşı etkilidir.
- Kesik, yara iyileştirir.
- Arkadaş edinmek için faydalıdır.
- Baş, boyun ve boğaz çevresi için ağrı kesicidir.
- Vücudun sağlıklı olmasını sağlar.
- Kehribar ile vücuda masaj yapılması faydalıdır.
- Yaraları sarmak veya sıvı olarak antibiyotik olarak kullanılmıştır.
- Alerji, astım, artrit, Alzheimer, kanser, sindirim sistemi bozuklukları, kalp krizi ve kalp yetmezliği, diyabet,
- MS için kullanılır.
